آب طبیعی برای برج های خنک کننده
آب طبیعی به آبی گفته می‌شود که نمک و مواد معدنی به مقدار زیاد در بر نداشته باشد. این نوع آب در چاه‌ها و رودخانه‌ها و دریاچه‌ها یافت می‌شود. آب مصرفی در برج برای کاهش قدرت خورندگی، تخریب چوب و رشد جلبک، تیمار می‌شود ولی هوادهی می‌گردد و لذا توان اکسید کنندگی خواهد داشت. آب طبیعی معمولا دارای PH بین ۷ تا ۵/۸ است اما توسط آلودگی‌های صنعتی و مواد دیگری چون انواع دود و باکتری، طبیعت متغیری دارد و با تیمار به حالت اسیدی یا قلیایی می‌رسد.
مواد آهن‌دار در آب طبیعی به خوردگی نسبتا مقاوم هستند، خصوصا اگر آب طبعا «سخت» و دارای PH کمی قلیایی باشد. اما آهن و فولاد در آب بدون سختی سریع خورده می‌شوند و لذا در چنین محیطی به حفاظت نیاز خواهند داشت.
قطعات گالوانیزه شده در آب برج نسبتا بادوام هستند و در PH بین ۶ تا ۱۲ لعاب روی از فلز زیر خود به شرطی که ترک نخورده باشد، محافظت می‌کند ولی در PH بالاتر لعاب روی به سرعت از بین می‌رود و فلز ریزش را بدون حفاظ می‌گذارد که چنانچه آهن باشد تا حدی در PH بالا پایداری خواهد کرد. مقاومت روی به خوردگی در دمای ۵۴ تا ۹۳ درجه سانتی‌گراد ناچیز است ولی در برج دمای آب زیر ۵۴ درجه سانتی گراد می‌باشد. آبکاری با روی و کادمیوم فلز را مقاوم‌تر به فرایند الکتروشیمیایی می‌سازد چون نسبت کاتد به آند در این حالت بزرگ می‌شود. فلزات آهن‌دار در محیط‌های با PH اسیدی، خوردگی نسبتا سریع دارند ولی نوع سخت آنها در محیط‌های اسیدی بهتر پایداری می‌کند و از طرفی هم قیمت تمام شده آن مطرح است و کاربرد آن در آب‌های طبیعی دارای الودگی صنعتی ممکن است توجیه اقتصادی لازم را داشته باشد. فولاد در آب‌های طبیعی معمولا خوردگی ندارد، مگر اینکه ترک‌های ریز داشته باشد و در آب حاوی یون‌های کلر قرار گیرد یا در نقاطی با اکسیژن کم واقع شود که در این حالات خوردگی حفره‌ای پیدا خواهد کرد.
آلیاژهای غیر آهنی دارای مصارف ساختمانی در آب‌های خنثی یا نزدیک به خنثی، مقاوم به خوردگی هستند. مونل و آلیاژهای مس و نیکل در آب‌های طبیعی بسیار با دوام هستند ولی قیمت بالائی دارند و کمیاب می‌باشند. آلیاژهای مس همه در آب‌های طبیعی مقاوم به خوردگی هستند ولی شسته شدن روی از برنج (آلیاژ مس و روی) در آب‌های طبیعی هم ممکن می‌باشد و در آب‌های شور یا اسیدی این واقعه صورت آشکارتری دارد. آلیاژهای مرغوب مس، مفرغ یا برنج آرسنیک‌دار، آنیتموآن یا فسفردارها، چندان مستعد فرایند شستشو در آب‌های طبیعی نیستند. از الومینیوم در برجهای خنک کننده تا کنون استفاده نمی‌شد اما با توسعه انواع آلیاژهای جدید، آلومینیوم هم به برج راه یافته است یا خواهد یافت.
